Pamiętam. Straszna tragedia

Majda wyszedł po odsiedzeniu 1/3 kary, jakoś w połowie lat dziewięćdziesiątych. Jedni mówią, że powiesił się sam po wyjściu. Dziwne trochę, bo po co czekał z tym do wyjścia. Drudzy mówią, że ktoś mu pomógł w tym zawiśnięciu, a jeszcze inni, że gościu żyje sobie spokojnie.

To morderstwo o którym piszesz miało miejsce chyba na Broniewskiego - była to głośna na całą Polskę sprawa.
Odnośnie ścinków różnorakich - chodziliśmy po takowe z dermy na śmietnik za Deltą - robiliśmy z nich później takie przeplatanki - każdy je chyba miał, handel nimi kwitł.
Spychanie z murków pamiętam - mamuśka krzyczała na mnie za to, że tak szybko niszczyłem fartuszki szkolne - przecierały się od ścian:)
Pamiętam też świetlicę w SP3 i ośrodek szkolno-wychowawczy z którego mieszkańcami zawsze darliśmy koty.

a ja się cały czas zastanawiam jak w tej szkole działała sala gimnastyczna zanim zbudowano tę która jest teraz :) pamiętam, że było ich kilka, największa na przeciwko wejścia obok stołówki i mniejsze koło biblioteki, ale nawet ta największa musiała być śmiesznej wielkości, jak tam można było grać w kosza czy w siatkę? pamiętam, ze jak przeniosłem się do dwójki i wszedłem na salę gimnastyczną przy tej szkole to mi kopara opadła, po prostu nie byłem przyzwyczajony do takich przestrzeni

Były też różnego rodzaju, mniej lub bardziej tajemnicze bunkry, tunele i inne piwnice. Teraz nie ma też po nich śladów, a pamiętam jak ze świecącą żółtawym światłem latarką na baterie R20 lub R14 (w pewnym okresie trudnodostępne) wchodziło się w te dziury z dusza na ramieniu i z niesamowitą ekscytacją.

W Sp3 też grało się w kulki na korzeniach drzew, i w kaca na bieżni do skoków w dal. Na murkach, na których się spychaliśmy w którymś roku namalowano obrazy, z inicjatywy pani Witek chyba. Mniej aktywni spędzali przerwy siedząc na zakopanych do połowy oponach. Z ostrych nauczycieli pamiętam Panią Rudnicką od ruska, potrafiła wytargać za uszy i baczki No i Pan Mach od zpt też potrafił przywalić miotełką. Pamiętam też, jak na żwirowym placu, na miejscu dzisiejszej hali grało się w rugby mlekiem w folii zakupionym wcześniej w Dorocie O Nowiku krążył wierszyk: Czy w zimie, czy w lecie, on zawsze w berecie

Kilka osób często pisało powyżej w różnym kontekście o łące - trójkącie, gdzie obecnie stoi Kaufland. Słyszałem kilkakrotnie, że niemal przy ulicy, na wprost SP 3 był tam kiedyś jakiś staw (bajoro?). Ja niestety nie kojarzę takowego. Pamiętam takie zdarzenia jak budowa dworca, budowa "betonki", położenie asfaltu na ul. Zamiejsko Lubańskiej. To najstarsze wydarzenia z zakresu urbanistyki Zgorzelca jakie mam w pamięci. Niestety żadnego stawu na owej łące nie pamiętam. Jeden z moich znajomych zaklinał się nawet, że widział zdjęcie z owym stawem. Zdjęcie było dość ciekawe, bo wg znajomego na skrzyżowaniu obecnej ul. Armii Krajowej i Poniatowskiego stał karawan pogrzebowy ciągniony przez konia, czy konie. Ów znajomy twierdził, że wspomniane zdjęcie zostało wykonane po wojnie.

Ten stawik był gdzieś po środku łąki, bodajże jeszcze w latach '70, ale jeszcze dodam że była tam stacja benzynowa w okolicach wjazdu do biedronki od Traugutta. Pamietam tam jakieś dystrybutory jeszcze.

Przypomniała mi się wyprawa na działki - gonił nas koleś w czarnej kurtce skórzanej. Kumpla dorwał ale ten wyrwał się jakoś. Potem idąc do szkoły przechodziliśmy na druga stronę gdy na horyzoncie pojawiał się facet w takowej skórze. Trauma była spora...

A'propos przechodzenia przez ulicę - kolega , którego ojciec był na kontrakcie w NRD nie przeszedł po pasach. Wspominany tutaj Bolek wpisał mu uwagę o treści : "Robert przeszedł jezdnię obok pasów - a być może w tym samym czasie jego tato przechodził na zielonym w Niemczech"



Najlepsze murki były koło Górnika - a skok na wysepkę z drzewem należał do wyczynów godnych pochwały



Mój sąsiad z bloku - bardzo fajną córę miał - bodajże Twój rocznik



Zgadza się , uczyła mnie. Mieszkała na Konarskiego w wieżowcu o ile dobrze pamiętam.



Byłem nawet wizje lokalną obejrzeć. Fatalna historia na tamte czasy



Tak - w budynku z lewej idąc od szpitala.

A wracając do tematu stacji Ujazd.
Moje podwórko (choć pewnie nie tylko moje) chodziło tam na rozładunek...arbuzów. Często przy otwieraniu drzwi w wagonie kilka sztuk zostało zniszczonych. Dawano je wtedy nam - dzieciakom. Pamiętam , że nie potrafiłem się przełamać i skamlać o to żeby mi go ktoś dał. Chodziłem , bo kumple szli. Ale kiedyś jeden facet dał mi sam z siebie. Takiego chyba 6-8kg , pękniętego lekko. Jako gówniarz ledwo go dotargałem do domu... Ale pyszny był

Bywałem na stacji dość często ze względu na fascynację koleją. Wtedy najczęściej kursował pociąg Zgorzelec-Węgliniec ze Stonka na czele (SP 42 - widoczna TUTAJ tylko w innym malowaniu) , na stacji odbywała się tzw. zmiana czoła pociągu. Pytaliśmy z kumplem czy możemy się przejechać. Czasem się udało i tym sposobem jeździliśmy lokomotywą. Na sąsiednim torze na Jelenią też jeździły składy - tam były często SP 45 zwane FIAT-em których już u nas nie ma. Też jeździłem. Jeździłem w zasadzie każdą u nas na stacji. Nawet kumpla miałem zwanego majstrem. Kumpel był z Lubania , gdy kursował na trasie Węgliniec-Zgorzelec to zawsze dawał specyficzny (ustalony wspólnie) sygnał Rp1 na wiadukcie obok wieżowca. Ja pędziłem na stację i niekiedy nawet na Węgliniec jechałem. Moja mama nosiła mu cukier z NRD - bo miał ule. A najśmieszniejsze było to , że kumpel był w wieku moich rodziców Jak ich poznałem to rodzice zdębieli , że majster to nieco od nich starszy facet
Potem miał przykry wypadek w Leśnej podczas dobijania do składu (młody źle pokazał i przyciął mu rękę). Przeżył to bardzo. Już nie żyje
Ja w każdym razie maszynista nie zostałem - ze względu na wzrok. I lepiej

[edit:]

A kto chodził do Straży Granicznej (ówczesny WOP) na most kolejowy po kawę? Mieli taką kawę w kostkach – słodki taki napój kawowy z tego wychodził. Ale tak samo jak w przypadku oranżady najlepiej smakowało gdy zeżarło się to na sucho
Siedzieli w budce na skraju mostu – teraz tam tylko betony zostały od strony parku. I schody chyba nadal do tej budy istnieją. A’propos samego mostu – tworzyły się tam mega-sople. Kiedyś takiego mutanta udało nam się strącić. Sople są po dziś dzień chyba...

Ale Ci zazdroszczę Mi udało się kiedyś przejechać drezyną podczas remontu zwrotnic koło Mogiłek i 2dwa razy siedzieć w loku, maszynista oprowadził nas po rumunie wzdłóż i wszerz, nawet kawałek ruszył Często też jezdziłem na gapę z Miasta na Ujazd i z powrotem i nigdy nie wtopiłem Do Lasowa tez się zdarzało pojechać bez biletu, 10 minut pózniej był powrotny do Zgorzelca, parowozy jeszcze wtedy ciągnęły wagony...

Niezłą miejscówą do zabaw był też poligon wojskowy na terenie Citronexu, a na nim małpi gaj, tunele i atrapa czołgu. Zajeżdżało się tam rowerami, po polnej drodze biegnącej wzdłóż torów z Jerzmanek, podczas powrotu z wyprawy po pgr-owską "darmową" kukurydzę

Ja z kolegą wsiadałem na Ujeździe w pociąg relacji Frankfurt-Kraków i szybciorem zbieraliśmy puszki po piwie, jak się udało to wysiadaliśmy w Zgorzelcu Miasto z kilkoma fajnymi puszkami, jak się nie udało to jechaliśmy do Węglińca. Oczywiście bez biletów. Puszki po piwie były niezłym towarem wymiennym ale nie na tyle, żeby się bilet do Węglińca zwrócił:)

No to mi przypomniałeś Chyba wszyscy zbierali puszki i układali je na meblach:)

Chłopaki puszki , dziewczyny dezodoranty...
Ja akurat nie zbierałem puszek



Lipsk - Rzeszów jeździł tą trasą - czyli przez Miasto i na Wrocław.
Frankfurt a/M - Warszawa wsch. przez Lubań , Jelenią , Wałbrzych.
To tak w kwestii formalnej , bo w tamtych czasach znałem cały rozkład jazdy na pamięć
Był jeszcze krajowy Bogatynia - Białystok przez Częstochowę i Warszawę oczywiście. Osobowy - w Węglińcu łączony ze składem z Lubania. Był z wagonem sypialnym. Co roku nim (ze względu na spanie) jeździłem w lubelskie na wakacje
Pośpiech z Frankfurtu jechał za dnia więc nudno było.

Zbierało się też katalogi reklamowe zachodnich samochodów. Za inne katalogi, bądź inny towar wymienny jak wspomniane puszki, czy opakowania po czekoladach można było dostać adresy firmowe i treść prośby o katalog przetłumaczoną na właściwy język. Taki katalog to był rarytas. Ja za nic wówczas nie mogłem pojąć jak ktoś może wysyłać coś za darmo i dlaczego to robi. To się w głowie nie mieściło normalnie.

Też wysłałem takie listy:) Najwiekszy sukces jak firma Elefanten przysłała mi figurkę slonika czerwonego, mam go gdzieś jeszcze